اصلشان بد بود آن اهل سبا

می رمیدندی ز اسباب لقا

دادشان چندان ضیاع و باغ و راغ

از چپ و از راست از بهر فراغ

بس که می افتاد از پری ثمار

تنگ می شد معبر ره بر گذار

آن نثار میوه ره را می گرفت

از پری میوه ره رو در شگفت

سله بر سر در درختستانشان

پر شدی ناخواست از میوه فشان

باد آن میوه فشاندی نه کسی

پر شدی زان میوه دامنها بسی

خوشه های زفت تا زیر آمده

بر سر و روی رونده می زده

مرد گلخن تاب از پری زر

بسته بودی در میان زرین کمر

سگ کلیچه کوفتی در زیر پا

تخمه بودی گرگ صحرا از نوا

گشته آمن شهر و ده از دزد و گرگ

بز نترسیدی هم از گرگ سترگ

گر بگویم شرح نعمتهای قوم

که زیادت می شد آن یوما بیوم

مانع آید از سخنهای مهم

انبیا بردند امر فاستقم